Wraz z nadejściem jesieni sporo osób zgłasza większe zmęczenie i obniżony nastrój.
Kiedy smutek staje się depresją?
Przyjrzyjmy się kryteriom Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób (ICD-11):
- Zobojętnienie, utrata zainteresowań, brak satysfakcji w przypadku aktywności, które dawniej sprawiały nam przyjemność.
- Zmniejszony poziom energii, uogólnione zmęczenie, niepodatne na poprawę.
- Spadek aktywności życiowej.
- Znaczne utrudnienie codziennego funkcjonowania.
Depresji mogą towarzyszyć również:
- Pesymistyczne myśli na temat świata, siebie, innych ludzi czy własnej skuteczności.
- Zwiększona drażliwość.
- Poczucie winy i wyrzuty sumienia.
- Myśli rezygnacyjne lub samobójcze.
- Problemy z koncentracją czy podejmowaniem decyzji.
- Zmiany w funkcjonowaniu fizjologicznym (problemy ze snem lub apetytem, zahamowanie lub pobudzenie psychoruchowe)
Aby zdiagnozować tę chorobę, zwraca się uwagę także na czas trwania zmian w powyższych obszarach. Jeśli objawy utrzymują się powyżej dwóch tygodni – warto skorzystać z pomocy specjalisty.
Czym depresja różni się od smutku?
Smutek działa jako naturalna reakcja emocjonalna, która najczęściej ma jasną przyczynę (np. utrata bliskiego). Jest to stan odwracalny a nastrój danej osoby może się zmienić w zależności od okoliczności (pozytywnych lub negatywnych).
Depresja to często długotrwały stan obniżonego nastroju, niepodatny na jakiekolwiek zmiany. W tym czasie dochodzi także do pogorszenia funkcjonowania danej osoby w różnych obszarach jej życia (trudności w pracy, regeneracji czy relacjach).
Mocno obniżony nastrój lub depresja mogą także współwystępować z trudnymi wydarzeniami życiowymi albo chorobami somatycznymi (np. w trakcie leczenia onkologicznego lub opieki nad bliskim).
Światowa Organizacja Zdrowia szacuje, że depresja występuje u 5 % populacji i dotyczy osób w każdej grupie wiekowej. Niestety ta choroba lubi się skutecznie maskować. Bywa także uważana za schorzenie dotykające ludzi, którzy bywają silni zbyt długo.
Ważne jednak, że przypadku wystąpienia zaburzeń nastroju, nie wystarczy wziąć się w garść albo myśleć pozytywnie, bowiem jest to schorzenie, które wiąże się ze zmianami biologicznymi w układzie nerwowym i znacząco wpływa na funkcjonowanie człowieka w różnych obszarach życia.
Wspierając kogoś bliskiego u kogo podejrzewamy tę diagnozę, skupmy się na uważnym słuchaniu, dawaniu poczucia bezpieczeństwa i nieocenianiu. Pytajmy o potrzeby danej osoby, starajmy się być mało inwazyjni: nie forsujmy swoich rozwiązań, nie pouczajmy tylko pokazujmy swoją obecność i dostępność do rozmowy.
Na szczęście obecnie istnieje wiele dróg skutecznego leczenia: psychoterapia, wsparcie psychologiczne czy farmakoterapia.
Jeśli czujesz, że ten artykuł jest o Tobie: DAJ SOBIE SZANSĘ I SIĘGNIJ PO POMOC.
Bibliografia:
Raport Światowej Organizacji Zdrowia 2023: https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/depression
Międzynarodowa Klasyfikacja Chorób ICD-11: https://icd.who.int/en